Vanaf het plein stijgen geluiden omhoog. Een groep breakdansers zweept het publiek op. Ze moeten klappen. Het ritme gaat steeds sneller. Ik voel me koortsig, ik heb griep denk ik. De uren verstrijken, ik duik in de oude kranten, laat kopieën maken, beneden klinkt een big band, het schemert en lichtgevende sterren schieten omhoog vanaf het plein. Op ooghoogte bereiken ze hun hoogste punt, ik zie ze door het raam, dan dalen ze weer terug naar de jongens die ze hebben afgeschoten. De souvenir verkopers. De gekleurde sterren lijken een soort kleine helikoptertjes. Als ik buiten ben met een buit aan gekopieerde artikelen, is er een demonstratie gaande. Dit is Spanje, men heeft reden de straat op te gaan. Ik moet van mijn griep af zien te komen.
