Man van het jaar

Vandaag zat ik in de trein met de conservator van het Amsterdams Museum. We waren bij de opening geweest in het West Fries museum, een expositie met pentekeningen op blauw papier over het dagelijks leven op straat in de zeventiende eeuw. Hij vertelde me dat hij onlangs Wim Pijbes had gezien op de fiets. Wim Pijbes schijnt zich graag per fiets te verplaatsen. Dit in tegenstelling tot zijn voorgangers bij het Rijksmuseum. Die lieten zich liever per auto rondrijden. Hij zat op zijn bagagedrager zoals jonge jongens wel doen. ‘Ja je zult wel denken wat fietst hij raar,’ zou Wim hebben gezegd,’maar dat komt omdat ze mijn zadel hebben gejat.’ Een sympathieke oplossing van een praktisch probleem. Iemand anders zou een taxi hebben gebeld. Zo niet Wim Pijbes en misschien heeft dat tentoonspreiden van 'normaal gedrag' er wel aan bijgedragen dat hij door Elsevier werd uitgeroepen tot Nederlander van het jaar.  Ik heb geen rijbewijs en hierin zie ik het bewijs dat dit ook niet nodig is. Je kunt een heel eind komen op de fiets, zelfs als deze geen zadel heeft.