Politiek maakt besmet, zo wordt gezegd. Ook kan je in de politiek te vroeg pieken, heb ik wel eens gehoord. Ik geloof dat dit gezegd werd over Job Cohen. Hij was een belofte, die niet uitkwam. Nu is hij besmet, waarschijnlijk. Je krijgt moreel gezien al snel vuile handen in de politiek. Je wordt geacht een mening te hebben. Wat is goed en wat is slecht. Een militaire missie in Afghanistan is slecht, een politiemissie is goed. In tijden van economische crisis tiert de morele verontwaardiging welig. Berlusconi zou misschien wel minder hard zijn aangepakt op zijn seksuele escapades als het geen crisis was geweest. Nu het slecht gaat met het land vallen bunga-bunga feestjes minder goed. Griekenland heeft een nieuwe 'crisis-premier', over hem schreef de Volkskrant vandaag: 'Papademos is een kleurloze figuur in de Griekse politiek. Maar de
technocraat wordt gezien als iemand die met zijn kalme optreden
stabiliteit kan brengen in de crisistijd. "Papademos is niet besmet door
de politiek", zo haalde persbureau Reuters een Britse zakenman aan.'
De Brits zakenman vergeet dat het crisis is: ook de zakenwereld is besmet. Bankiers zijn vandaag de dag het kwaad en sinds het het boek vastgoedfraude van de journalisten Gerben van der Marel en Vasco van der Boon weten we dat ook projectontwikkelaars geen frisse jongens zijn. Op een gegeven moment weten we van gekkigheid niet meer naar wie we moeten wijzen als het slecht gaat met de wereld. Politici, bankiers, projectontwikkelaars, zwevende kiezers en losgeslagen burgers. We zijn toe aan iets nieuws.
