Wie een streek wil leren kennen die slaapt bij de mensen thuis. Via een website die tevens de wereld wil verbeteren, bieden mensen elkaar slaapplekken aan. Er zijn niet heel veel mensen op het platteland die dat doen. Diegene die ik had gevonden zat middenin een verhuizing. Ik kon altijd langskomen voor een praatje. Ik hoopte dat na dit praatje het slapen geen probleem meer zou zijn.
Helaas arriveer ik in het donker en besluit mijn eventuele gastheer toch maar te bellen. Ik heb nog zeker vijf kilometer te gaan.
'Oh enne, je zoekt eigenlijk een slaapplek voor vannacht?', zegt Karl, mijn couchsurfconnectie, met enige paniek in zijn stem.
'Ik kan helpen verhuizen', opper ik. Hij gaat me halen op de fiets. Onderweg gaan we in het pikke donker naar de vindplaats van het meisje van Yde kijken.'Ze is gewurgd en aan de moerasgoden geofferd. Misschien dat we iets bijzonders meemaken', zegt Karl, 'Er is een herdenkingsmonument gemaakt. Stenen in een spiraal. Als je die spiraal volgt, kan je over het leven nadenken.'
Er gebeurt niets bijzonders en we fietsen verder door de duisternis naar huis. Aan de horizon een ring van lichtwolken die de aanwezigheid van dorpen verraad; Vries, het stadion van FC Yde, Donderen en in de verte Eelde.
'Ik woon aan de rand van het vliegveld, de geplande verlenging van de landingsbaan gaat door mijn huis.'
Ik begrijp van Karl dat er een hoop gedoe in het gebied gaande is. 'Mensen zetten zich in voor vleermuizen. De vliegroutes van vleermuizen worden verstoort door de baanverlenging.'
Als we thuis zijn, haal ik een fles wijn tevoorschijn die we even bij de verwarming zetten.
Karl regelt ondertussen een afspraak voor me met iemand die zich inzet voor de vleermuizen gemeenschap. Morgen ga ik met haar lunchen. Ze woont in de buurt.
Onder het genot van de rioja die op temperatuur is gekomen, hebben we het over van alles en nog wat. 'Het Pieterpad is lesbisch', verklaart Karl, 'het is door twee lesbische vrouwen bedacht en er lopen heel veel vrouwen met kort haar en dikke billen.'
Helaas arriveer ik in het donker en besluit mijn eventuele gastheer toch maar te bellen. Ik heb nog zeker vijf kilometer te gaan.
'Oh enne, je zoekt eigenlijk een slaapplek voor vannacht?', zegt Karl, mijn couchsurfconnectie, met enige paniek in zijn stem.
'Ik kan helpen verhuizen', opper ik. Hij gaat me halen op de fiets. Onderweg gaan we in het pikke donker naar de vindplaats van het meisje van Yde kijken.'Ze is gewurgd en aan de moerasgoden geofferd. Misschien dat we iets bijzonders meemaken', zegt Karl, 'Er is een herdenkingsmonument gemaakt. Stenen in een spiraal. Als je die spiraal volgt, kan je over het leven nadenken.'
Er gebeurt niets bijzonders en we fietsen verder door de duisternis naar huis. Aan de horizon een ring van lichtwolken die de aanwezigheid van dorpen verraad; Vries, het stadion van FC Yde, Donderen en in de verte Eelde.
'Ik woon aan de rand van het vliegveld, de geplande verlenging van de landingsbaan gaat door mijn huis.'
Ik begrijp van Karl dat er een hoop gedoe in het gebied gaande is. 'Mensen zetten zich in voor vleermuizen. De vliegroutes van vleermuizen worden verstoort door de baanverlenging.'
Als we thuis zijn, haal ik een fles wijn tevoorschijn die we even bij de verwarming zetten.
Karl regelt ondertussen een afspraak voor me met iemand die zich inzet voor de vleermuizen gemeenschap. Morgen ga ik met haar lunchen. Ze woont in de buurt.
Onder het genot van de rioja die op temperatuur is gekomen, hebben we het over van alles en nog wat. 'Het Pieterpad is lesbisch', verklaart Karl, 'het is door twee lesbische vrouwen bedacht en er lopen heel veel vrouwen met kort haar en dikke billen.'
