Stage

Vandaag ben ik op bezoek geweest bij Jean van Wijk, een kunstenaar woonachtig in Den Haag. Volgende week zaterdag heeft hij een opening  bij  jca de kok. Van Wijk is bezig met een puzzel. Ik zie vlakken en breuklijnen, stukjes ontbreken uit een drie dimensionale maquette en duiken elders in het atelier weer op. Ander werk is glad en glanzend, fotografisch, klinisch haast, met incisies die een doorgang suggereren naar een wereld achter de foto. Een houten plank van acht centimeter dik, laat op het platte vlak een afbeelding zien. Maar de intieme ruimte op de foto met haar bewolkte muren biedt twee ontsnappingsmogelijkheden die dwars door het hout gaan. Door de gaten in het hout is het ineens geen foto meer, geen drager van informatie van iets dat zich elders bevindt, maar het is zelf een ruimte geworden. We weten bij van Wijk nooit zeker of we naar iets kijken dat reusachtig groot is, of juist microscopisch klein. Iedere houvast ontbreekt, alhoewel hij soms wel subtiele hints geeft.' Licht is democratisch' zegt hij, 'of het nu in een kathedraal valt of in een klein geknutseld hokje van karton. het kan allebei even spectaculair zijn'.