Vandaag belde er een man op. Hij praatte veel, maar het duurde lang voordat ik begreep waarover het ging. 'Verkoopt u iets?' Vroeg ik dan ook na een minuut. 'Waar het om gaat is of ik u mag optekenen voor het midden formaat, het grote formaat of het kleine formaat. Het zal worden verspreid in Den Haag en omgeving. In het centrum gebied wordt het grote formaat het meeste afgenomen.' De man zei ook voortdurend pagiena in plaats van pagina. Na flink aandringen bleek het te gaan om een soort boekwerk over veiligheid en of ik daar dan in wilde adverteren.
'Hoe kom je eigenlijk in het bel me niet register', vroeg ik aan de man.
'U bent toch een man die veiligheid toch ook belangrijk vindt?'
'Jazeker, maar als stadswachten dezelfde bevoegdheden krijgen als de politie, dan is dat niet het soort veiligheid waar ik op zit te wachten.'
'Nou, zal ik u dan maar optekenen voor de kleine advertentie en dat u dan vervolgens niet meer wordt gebeld, zoals u wilt. Zullen we dat dan maar doen voor anderhalf jaar?'
'Nee ik wil eruit, ik wil nooit meer gebeld worden, er moeten maatregelen genomen worden.'
Ik geef toe dat ik ietwat overspannen reageerde.
Ik geef toe dat ik ietwat overspannen reageerde.
