Opgeslokt

Niets vermoedend liep vanuit het academie gebouw in Groningen met een groepje promovendi terug naar ons kantoor, we hadden net geluncht en gediscussieerd over de vraag wat precies een institutionele borrel is en of borrels niet per definitie institutioneel genoemd moeten worden. We liepen aldus over straat toen ik ineens mijn handschoenen zag liggen. Een surrealistische ervaring. Iets van mij lag daar op straat zonder dat ik het gemist had. 'Zo jij hebt weer een mini avontuurtje beleefd', zei een van de onderzoekers tegen mij. En zo was het, maar daar hield het niet op. Diezelfde avond verdwenen mijn hanschoenen nog in de supermarkt en hoe ik ook rondliep, ik heb ze niet weer kunnen vinden. Gelukkig waren ze de volgende dag toch nog terechtgekomen. Mijn handschoenen proberen te ontsnappen, zoveel is nu wel duidelijk.  Vandaag ben ik naar de wind gaan kijken in Scheveningen. Ik zette mijn fiets op slot en liep de pier van het havenhoofd op (de echte pier, niet de fun pier bij het kurhouse).Zand en water sloegen over de kade muren. Na 100 meter realiseerde ik mij dat mijn handschoenen nog op de bagagedrager had laten liggen. Toen ik terugkwam waren ze verdwenen. Ik ben nog wel gaan zoeken op het strand. Maar het was hopeloos natuurlijk. Ze zijn definitief opgeslokt door de nacht. Wel vond ik in het schijnsel van de vuurtoren, twee paar andere handschoenen. Ze waren drijfnat van het zeewater en vermoedelijk is dat de reden dat ze zijn blijven liggen. Deze handschoenen heb ik maar mee naar huis genomen. Uit solidariteit. Eigenlijk vind ik dat ik ze moet dragen, al zie ik daar niet echt naar uit.