Oma

Gisteravond is mijn oma overleden. Uitdroging, bloedarmoede en een niet noodzakelijk medisch onderzoek deden haar uiteindelijk de das om. Maar dat was de directe aanleiding en niet de oorzaak van het overlijden. Ze had geen zin om (hulpeloos) op een stoel te zitten. In het ziekenhuis zei ze al:' ik wil naar huis.' Daar is ze nu, thuis, de plek waar ik zoveel uren heb doorgebracht op ontdekkingstocht over de zolder en in de tuin. Ik heb er veel nieuwe woorden geleerd zoals traploper en voorkamer, maar het woord bijkeuken is geloof ik voor altijd met oma verbonden. Ze ligt nu thuis, ze is terug zoals ze dat zo graag wilde. Hartverscheurend om te zien, maar het is goed zo, weten we, het is goed dat ze geen lijdensweg heeft hoeven ondergaan. Ook medische onkunde heeft blijkbaar zo z'n eigen rechtvaardigheid. Ik had nog niet eerder kennis gemaakt met de dood en dit was misschien wel de meest vriendelijke introductie denkbaar.