Terwijl ik opschrijf dat er in de jaren zeventig nog tijd en geld was voor de snelweg, schijnt buiten de zon. Ik moet het gras nog maaien. Frits den Hollander van Rijkswaterstaat, werkzaam aan de droge kant, babbelt in mijn koptelefoon over planten, bomen en strubben. Hij kan leuk vertellen, deze boswachter van de snelweg. Het gras werd vroeger geklepeld. Zeven keer per jaar raasde er een machine door de snelwegberm en die milimeterde de boel. Het was toen zo glad als een biljartlaken. Pas later maaide men minder en werd het gras verwijderd om de grond te verschralen. Verschraling? Jawel meneer. Verschraling daar houden sommige planten van, bomen niet, maar veel planten wel. Van de 1500 plantensoorten in Nederland groeien en 800 lop de schrale grond van de snelwegberm. Dat is niet niks, denk je dan. Zal ik koffie zetten? De zon schijnt. Ik ga naar buiten om het gras te maaien, dat moet ook gebeuren. Daar houden de buren van.
