Gisteren zag ik in het park Clingendael een file van ganzen in een brede sloot. Sommigen konden niet doorvaren omdat andere ganzen niet opschoten onder een bruggetje. Af en toe werd er gekwaakt en getoeterd. Alle ganzen van het park hadden zich in de sloot verzameld en voeren nu als witte bootjes in de verte een bocht om. Omdat ik aan het hardlopen was kon ik ze niet achterna om te kijken waar ze heen gingen.
De rododendrons van het rododendron bos waren al in schaduwen gehuld. Spoedig zou het donker worden en dan zou ik op de tast verder moeten. Voorbij de rododendrons en de Duitse bunker, zaten de kraaien al in de twee bomen die ze blijkbaar gezamenlijk hadden uitgzocht om de nacht door te brengen. Van onderen leken het net gigantische zwarte luizen die op de takken dicht tegen elkaar aan zaten geplakt. Gelukkig lichtte in de verte het hobbelige open veld al tussen de bomen op. Er stond daar een prullenbak op hoge poten en om op de zitting van de picknick tafel plaats te nemen had je al bijna een keukentrapje nodig. Ze waren uitgegraven door de gaten gravende honden. Ze waren er nu niet. Maar later, in de laatste strook donker bos, hapten er harige wezens met glimmende ogen naar mijn witte trainingsbroek.
