Vandaag sprak Herman van Hoogdalem over zijn zeezichten. Hij doet inspiratie op aan de kust, maar hij schildert in zijn atelier op een terp in Sauwerd. Een terp die voor de helft is afgegraven toen de zee daar niet meer kwam. De aarde is voor grof geld verkocht aan Drentse boeren die te kampen hadden met schrale zandgrond. Zo’n ‘klif’ ontstaan door de afgraving heeft trouwens ook wel wat. Zo heb je ineens de sensatie van een kleine vallei. Op de terugweg naar Groningen zag ik de luchten aan de horizon en ik zag dat vlakke land, dat het hoge land wordt genoemd, waar vroeger de zee was. Het leuke aan zo’n fietstocht is dat je geen boodschappen meer hoeft te doen omdat de tomaten, courgettes en appels gewoon langs de kant van de weg staan. Bij een draaibrug over het Van Starkenborghkanaal zag ik dat een hondje alvast meeliftte op het draaiende wegvlak. Dat had hij duidelijk vaker gedaan. Zo was het hondje als eerste aan de overkant. Hij was alleen aan de wandel geweest en liep naar een boerderij verderop waar ik zag hoe de boerin hem binnenliet.
