Op de Stone staat een mooi essay van Crispin Sartwell over de vraag of er zoiets bestaat als ethische evolutie (Can we improve?)
Zijn we ethischer dan pakweg duizend jaar geleden? Waarschijnlijk niet. De mens is geneigd om zich opzettelijk te gronde te richten. Sartwell noemt mooie voorbeelden van Edgar Allan Poe en Mark Twain. Bij Twain wordt Huck Finn geteisterd door een slecht geweten omdat hij een slaaf (zijn vriend) helpt te ontsnappen. Hij wist dat het verkeerd was om een slaaf te bevrijden – dat was hem van kinds af aan wel ingeprent – en toch deed hij het.
Sartwell concludeert aan het einde van het stuk dat we dus wel ‘beter’ kunnen worden, al is het niet op systematische wijze, maar zonder dat we er erg in hebben, op haast perverse wijze.
Zijn we ethischer dan pakweg duizend jaar geleden? Waarschijnlijk niet. De mens is geneigd om zich opzettelijk te gronde te richten. Sartwell noemt mooie voorbeelden van Edgar Allan Poe en Mark Twain. Bij Twain wordt Huck Finn geteisterd door een slecht geweten omdat hij een slaaf (zijn vriend) helpt te ontsnappen. Hij wist dat het verkeerd was om een slaaf te bevrijden – dat was hem van kinds af aan wel ingeprent – en toch deed hij het.
Sartwell concludeert aan het einde van het stuk dat we dus wel ‘beter’ kunnen worden, al is het niet op systematische wijze, maar zonder dat we er erg in hebben, op haast perverse wijze.