Vrijdag zal ik een groep architectuurstudenten in Groningen begeleiden bij hun onderzoek naar het voormalige suikerunie terrein. Voor inspiratie heb ik vandaag wat dingen bekeken op youtube. Onder andere films van Werner Herzog. In ‘The wheel of time’, een documentaire van hem over de Dalai Lama wordt een monnik geïnterviewd die 3000 km had gereisd ‘in prostration’. Hij laat zich met zijn hele lichaam op de grond vallen en staat dan weer op. Hij zei tegen Herzog:’ Ik weet hoe groot de wereld is, ik heb haar gemeten met mijn lichaam.’ Het is toch niet teveel gevraagd om ook architectuurstudenten te vragen om de omgeving te meten met hun lichaam?
