Het eerste wat me opviel in de ambassade van Ghana vanmorgen was dat de chagrijnige hindoe was verdwenen. Ik had me alweer voorbereid op een flinke dosis negativiteit, maar hij was er dus niet. In de wachtkamer, die volledig veranderd was, kwam ik goede bekende tegen. Hij vertelde dat er een nieuwe ambassadeur was en die had blijkbaar de bezem erdoor gehaald. Vroeger moest je contact betalen in een of ander achteraf kamertje, nu waren er loketten gemaakt in de wachtkamer en moest er gepind worden. Vandaag kregen we slechts een milde reprimande om iets zachter te praten in de wachtkamer. Dat was wel even wat anders dan het gebruikelijke theaterstuk dat wordt opgevoerd om je in te prenten dat het absoluut verboden is om elektronische apparaten te gebruiken. We werden geholpen aan het loket. Toen ik zei dat ik op vakantie ging klonk er alleen een zwak ' are you sure?' De vorige keer dat ik dit antwoordde werd me simpelweg het visum geweigerd.
