Boodschapjes Kunst

Kunstenaars die een punt willen maken, zijn eigenlijk geen kunstenaars. Zogenaamde geëngageerde kunst heet dan; slaapverwekkende clichés, zul je bedoelen. Denk aan het opgeblazen werk van Jonas Staal dat bol staat van het politiek engagement, maar artistiek gezien weinig oplevert. Het verrast niet, het verwondert niet, het is niet verwarrend genoeg. Die man is veel te letterlijk in zijn werk om als kunstenaar serieus te nemen. Toch is Jonas Staal nog origineel vergeleken met iemand als Dries Verhoeven. Zijn laatste project in Berlijn waarbij hij vanuit een glazen huis via internet contact maakt met andere homo’s om zijn niet seksuele behoeftes te bevredigen (hij nodigt mensen uit om te komen schaken of ontbijten) heeft een rel veroorzaakt. Mensen voelen zich terecht in hun privacy aangetast omdat al die berichten live werden geprojecteerd op een scherm in het huis.  Bij kunst gaat het er niet om dat je anderen ontmaskert, maar jezelf. Als je het punt wil maken dat we allemaal in een glazen huis wonen, dan is dat wel een heel uitgekauwd boodschapje. Bovendien is het slaapverwekkend en voor de hand liggend uitgewerkt. Ooit heeft iemand bedacht dat kunst moet shockeren. Vanaf dat moment is kunst ook saai geworden.