Graan

Op het eiland Mons ligt een spoor van graan langs de wegen. Het is van de oogstwagens gevallen. We volgen het graan, maar het gaat nergens heen want het ligt overal. Iedere afslag is de juiste. We fietsen een eiland rond en slapen in een museumtuin, op het erf van een boer, bij een oud mannetje in de tuin. Het graan groeit tot aan de zee. De stranden zijn verlaten en liggen bezaait met ronde kiezels van een bruin glasachtige steensoort ingekapseld in een witte kalklaag. Er zijn hier grondlagen waar wetenschappers hun vinger bij aflikken omdat ze er van alles uit kunnen aflezen. Er is hier veel bekend geworden over de meteorietinslag waardoor de dinosauriërs tot hun einde kwamen. Ik ben geen geoloog, maar als ik langs de kust loop kan ik inderdaad constateren dat ze er niet meer zijn. Hier is niemand. We duiken in het water en drogen onszelf op de rotsen. Ze hebben ons gezegd dat het een uitzonderlijk mooie zomer is voor Deense begrippen.