
Een vrouw herinnerde zich dat oude spoor nog wel want daar ging ze vroeger naar aparte bloemen en planten zoeken. Die groeiden volgens aar altijd in de buurt van spoorweg taluds. Het zou kunnen, misschien heeft het wel wat met het grind te maken. Achteraf denk ik dat ze een ander spoor bedoelde. Een oudere man, het zijn allemaal oude hippies die hier wonen, vertelde dat veel herenboeren in Groningen vroeger ook allemaal hun eigen spoorlijntjes hadden. Het noorden was een wirwar van sporen. Er reden vooral trams op.
Leuke verhalen, maar ik moest door. Ik had nog helemaal niets ontdekt dat ook maar enigszins verwees naar een spoorlijn. Een boer wiens land ik ongevraagd had betreden werd ineens lijkbleek toen ik hem vertelde dat ik opzoek was naar het oude Woldjerspoor. Hij zei:’ Diep in de nacht als alle andere geluiden zijn verstomd hoor je nog wel eens een stoomtrein voorbij komen, maar zeg dit niet tegen mijn vrouw!'
Ik knikte en zei dat zijn geheim veilig was. Ik zou tegen zijn vrouw net doen alsof er niets aan de hand was. Maar ook ik weet wel beter; hier heerst de vloek van Woldjer.