Visum

Het was weer als van ouds in de ambassade. Een streng onthaal. Daarna zag hij mijn brief en moest lachen. Het was ook leuk wat er stond. We gaan een auto bouwen en ik ga erover schrijven en hij zou graag het boek krijgen als het af was. Ja, nu waren we ontspannen. Onvoorstelbaar, er werd aan een stuk door gelachen. Vorig jaar waren er nog toneelstukjes geweest en dreigementen en moest ik mijn vlucht omboeken omdat ik mijn visum niet van hem kreeg. Dat alles was nu vergeven. Vergeten was hij het niet, maar hij vergaf me en liet me mijn vijftig euro betalen. Vrijdag is het klaar.