In onze drang de technologie steeds geavanceerder te maken lopen we ook het risico onszelf buiten spel te zetten. Tegenlicht besteedde er aandacht aan vorige week en toevallig lees ik op de site van The New York Times ook een artikel geschreven door Huw Price die ingaat op hoe kunstmatige intelligentie een gevaar kan zijn voor mensen:'By “existential risks” (E.R.) we mean, roughly, catastrophic risks to
our species that are “our fault,” in the sense that they arise from
human technologies.'
Onze relatie tot machines gaat hoe dan ook veranderen. Ze is in ons deel van de wereld al wezenlijk anders dan in bijvoorbeeld Afrika. In dat licht is het bezoek aan een Afrikaanse recycle fabriek, overmorgen zal ik er zijn, een interessant kijkje in een gemeenschap die deels nog leven in de oertijd van het industriële tijdperk. De mens werkt hier nog met de hand om de machine aan de praat te krijgen. Dat hele idee van werk, gaat onherroepelijk verdwijnen. Daarom ga ik erheen, bij wijze van getuigenis, om een laatste glimp op te vangen van het industriele tijdperk.
