De infantilisering van onze eetcultuur heeft de afgelopen jaren spectaculaire vormen aangenomen. We kennen allemaal de drinkontbijten uit van die knijpzakken en een kinderachtige tube om aan te lurken. Het is onmiskenbaar een trend en ik ben bang dat die zich langzamerhand van knijpzak door ontwikkelt naar infuuszak. Dat is natuurlijk het aller makkelijkste, je eten intraveneus tot je nemen terwijl je ondertussen je email checkt. Toch had ik tot vandaag een stille hoop dat sommige dingen altijd zouden blijven zoals ze zijn. Dom natuurlijk, maar als mens klamp je je soms vast aan de kleine dingen in het leven. Vandaag was ik in de Albert Heijn en daar werd ik geconfronteerd met een oud product in een nieuw jasje. Het gaat hier om Marmite. Marmite eet ik al van jongs af aan en kwam altijd in van die ovale glazen potjes. Wat schetst mijn verbazing bij de AH; Marmite in een tube! Dat voelt dus helemaal niet goed want andere broodsmeerproducten komen ook al in een tube. Stroop bijvoorbeeld. Marmite lijkt wat betreft structuur misschien op stroop, maar heeft er verder niets mee te maken en moet ook op een andere manier op je brood komen anders voelt het niet goed. Ik ben tegen de marktdominantie van de 'squeezable bottle'. Jam, honing, chocopasta. Het komt allemaal in tubes vandaag de dag en de producten krijgen er iets heel ordinairs van. Ik weet ook bijna zeker dat het de smaak beïnvloed.
