Dat de KGB een doorstart had gemaakt was genoegzaam bekend maar dat ook de nieuwe organisatie er bijzonder romantische ideeen op na houdt als het gaat om spionage is toch opmerkelijk. Het nieuws dat er nogsteeds onzichtbare inkt wordt gebruikt doet me goed. In de New York Times stond gisteren een groot artikel over het echtpaar Richard en Cynthia Murphy die volledig waren geintergreerd maar ondertussen wel spioneerden voor de Russen (lees het hier). Dit is misschien wel Richard Murphy's facebookpagina Richard en dit die van Cynthia. Op een gegeven moment wilden ze een huis kopen om het af te maken maar dat zagen de bazen in Moskou niet zitten. Dit stond erover in de Times:
In Montclair, when the Murphys wanted to buy a house under their names, “Moscow Center,” or “C.,” the S.V.R. headquarters, objected.
De missie was zoveel mogelijk te integreren, maar blijkbaar was er ook de angst dat ze daarin te ver zouden gaan en misschien wel echte Amerikanen zouden worden. Ik woon al vier jaar op een plek, heb al bijna tien jaar dezelfde vriendin, ik ga op de koffie bij de buren zeg goeie dag tegen de eigenaar van de kantoorboekhandel. Ik ken hier mensen, ik ben geintergreerd, maar ik wacht stiekem al jaren op ontmaskering. In werkelijkheid doe ik maar alsof.