Het land waar alles kan

Een vriendin van mij werkt in de zorg. Ze leert kinderen met fysieke handicaps beter lopen en bewegen. De laatste tijd heeft ze veel patiënten gekregen uit de groep vluchtelingen die in Nederland zijn belandt. Er zijn ook kinderen bij met een verstandelijke handicap. In Syrië is het niet erg gebruikelijk om die patiënten uit te dagen en mee te laten doen. Hun geestelijke gesteldheid is vaak slechter dan zou hoeven omdat ze in huis worden gehouden. Mijn vriendin vertelde dat de gezinnen vaak met overspannen ideeën naar Nederland komen. In Aleppo hebben ze dan gehoord dat hun kind weer zal kunnen lopen als hij eenmaal in Nederland is. Daar is geen sprake van en dat moet ze dan gaan uitleggen via een tolk. Het zijn moeilijke gesprekken, vol teleurstellingen en ongeloof. Het Westen als beloofde land, het zal niet voor het eerst zijn dat een vluchteling om die reden op de boot stapt. Het idee is dat als je het hebt gehaald, als je de oversteek hebt gemaakt, dat je dan wordt beloond. Dat is misschien wel het grootste misverstand onder vluchtelingen. Er is geen beloning, behalve dan dat je voorlopig nog niet sterft. Leven moet je alsnog helemaal zelf doen. Het beste zou zijn om mensen zo snel mogelijk aan het werk te zetten. Dat is goed voor hun eigen waarde en voor de economie. Kunnen we niet alsnog de Zuiderzeelijn aanleggen als werkgelegenheidsproject ? Als vluchtelingen geloven dat dit het land is waar alles kan, moeten wij dat misschien ook maar gaan doen.