In Den Haag zijn vaak mannetjes op straat. Vandaag zag ik er een op het Lange Voorhout. Ze zijn netjes gekleed, maar vaak iets te stevig, waardoor hun lange jas om de bolle heupen spant. Ze bewegen zich voort, deze Haagse mannetjes, met kleine driftige pasjes. De haren gewassen en gekamd, een blos op de wangen en vaak een lederen tas vol met belangrijke documenten in de hand. Nu ik erover nadenkt, lijken ze allemaal wel wat op Hans van Baalen. Ze stappen flink door omdat ze op tijd willen zijn voor een belangrijke afspraak. De afspraak van de Haagse mannetjes is altijd belangrijk. Zoveel staat vast. Ik stel me zo voor dat dit de hedendaagse flaneur is. We weten allemaal hoe de flaneur zich in Parijs ontwikkelde van een onopvallende passant die vooral observeerde (Baudelaire) tot de Dandy in London die vooral gezien wilde worden (Oscar Wilde). Het Haagse mannetje is de laatste fase in deze ontwikkeling. Een Haags mannetje loopt met oogkleppen op en gaat recht op zijn doel af. Som belt hij ook nog tijdens het lopen. Daaraan kan je zien dat zijn tijd erg kostbaar is. Het zijn korte afstanden die ze lopen, als het te ver is verdwijnen ze achter het geblindeerde glas van overheidsauto’s die hen altijd wel ergens kan oppikken.
