Waar kijk je naar als je naar een stierengevecht kijkt?

Gisteren was ik er dan eindelijk; in de arena. Ooit was ik een vanzelfsprekend tegenstander van het stierengevecht. Toen wist ik nog niet wat het precies was. Ik weet het nog steeds niet. Het is een combinatie tussen sport en rituele slacht. Ik heb niets tegen ritueel slachten. Het zou goed zijn als alle slachtingen van dieren op rituele wijze zouden worden uitgevoerd (ervan uitgaande dat er dan minder dieren doodgaan).
De dodendans van gisteren werd voor een belangrijk deel uitgevoerd door beginnelingen. Aan het einde van ‘het gevecht’ moet de matador met 1 steek een einde maken aan de lijdensweg van het dier. De laatste matador lukte dat daadwerkelijk. De rest maakte er eerlijk gezegd een zooitje van en dat was niet leuk om te zien. De kunst van het stierenvechten is een elegante dood. Toch heb ik er niet zoveel mee. Het is een ritueel dat teruggrijpt tot de Visigoten en werd geïncorporeerd door de Romeinen. Dat het om een oude traditie gaat vind ik net zo’n slecht argument om iets te handhaven als dat het onevenredige lijden een reden zou zijn om het af te schaffen. Eerst de vleesstieren van de bio-industrie afschaffen, dan verder praten over stierenvechten.