Vandaag sprak ik de Colombiaanse fotograaf Sebastian Gomez die zich jarenlang heeft beziggehouden met de Afrikaanse gemeenschap in Poble Nou, een wijk in Barcelona. De foto’s zijn hoofdzakelijk genomen in en rondom een oude textiel fabriek. De Afrikanen houden zich bezig met het verzamelen van oud ijzer en edelmetalen zoals koper. Het ging eigenlijk om krakers die zich daar illegaal bevonden, maar ze speelden een belangrijke rol in het recycle systeem van grote bedrijven. Het deed me op allerlei manieren aan Afrika denken. Dat vonden ze zelf ook, vertelde Sebastian. De manier van leven, het eten, de onzekerheid; het was allemaal niet anders dan in Afrika.
Zeventig procent van het gebruikte metaal in Spanje is afkomstig van recycling. Omdat de Afrikanen een belangrijke rol speelden in wat ‘urban mining’ wordt genoemd, werden ze een tijdlang getolereerd. Twee jaar geleden werd alles opgeruimd. Niet echt natuurlijk, de plekken waar wordt verzameld en geselecteerd zijn alleen minder open en moeilijker toegankelijk dan eerst. Toch zijn ze er nog steeds, grote bedrijven kunnen goed geld verdienen aan de Afrikanen zonder papieren. Doordat de politie de oude textielfabriek heeft dichtgegooid, speelt alles zich nog meer ondergronds af. Het is toch opvallend hoe politici en autoriteiten altijd weer toegeven aan die oude ingesleten reflexen waarvan ze weten dat ze zichzelf daarmee in de vingers snijden.
Zeventig procent van het gebruikte metaal in Spanje is afkomstig van recycling. Omdat de Afrikanen een belangrijke rol speelden in wat ‘urban mining’ wordt genoemd, werden ze een tijdlang getolereerd. Twee jaar geleden werd alles opgeruimd. Niet echt natuurlijk, de plekken waar wordt verzameld en geselecteerd zijn alleen minder open en moeilijker toegankelijk dan eerst. Toch zijn ze er nog steeds, grote bedrijven kunnen goed geld verdienen aan de Afrikanen zonder papieren. Doordat de politie de oude textielfabriek heeft dichtgegooid, speelt alles zich nog meer ondergronds af. Het is toch opvallend hoe politici en autoriteiten altijd weer toegeven aan die oude ingesleten reflexen waarvan ze weten dat ze zichzelf daarmee in de vingers snijden.