In Madrid hebben ze elektrische fietsen. Je hoeft bijna niet te trappen en je schiet al een berg op.Met de elektrische fiets kwamen we aan bij de Peluquerido. Een kapper waar we eigenlijk slechte ervaringen mee hebben. Hij is niet goedkoop en we zijn nooit echt tevreden over de kapsels die hij aflevert. De lieve G zag er de laatste keer uit als Beatrix, opgeföhnt en stijf van de haarlak. De dag erna leek ze op Javier Bardem in de film 'no country for old men'. Toch keren we terug naar de kapper omdat het nu eenmaal onze kapper is in Madrid. Na het knippen stapten we weer op onze fietsen en scheurden we naar een heuvel waar ze een Egyptische tempel op hebben gezet. De tempel van Debod staat op de plek waar flink gevochten is ten tijde van de burgeroorlog. Na een tijdje gingen we weer naar huis. Mijn haar had wel iets korter gemogen, achteraf. Maar zoiets vraag je niet aan de peluquerido. Hij doet wat hij wil. ‘s Avonds in bed leek het wel of we op zee waren geweest. Het gevoel van eb en vloed zat in ons lijf. Later drong het tot me door dat dit gevoel afkomstig was van de elektrische fiets. Telkens als je trapt geeft de fiets een extra ruk naar voren en na een dag voel je dat wel.