Villa Triste van Patrick Modiano is een melancholisch, maar ook een grappig boek. Net als vaak bij Sebald probeert het hoofdpersonage een verleden te reconstrueren aan de hand van de uiterst broze feiten die hem ter beschikking staan. Hij gebruikt foto’s, namen van mensen en van plaatsen, menu’s en films die toen hebben gedraaid (onder andere La Notte, een aanrader). Het verhaal speelt in de jaren zestig en een van de personages loopt voortdurend in allerlei pakken rond. Ik ben geïnspireerd geraakt en heb vandaag de hele dag door Sevilla gelopen in pak. Het was bloedheet, maar ook de toerist moet afzien vind ik. Ik heb in elk geval een poging gedaan de kortebroekenterreur iets terug te dringen. Op naar het elegante toerisme. Ik moet zeggen dat het op zich goed werkt. De obers geven je complimentjes.