Vrouwenspoelen

Ik heb een grappig boek geleend uit de bibliotheek. Het heet ‘Hollandse stranden in de Gouden Eeuw’. Het is een catalogus van het Katwijkse museum die een tentoonstelling had met de dezelfde titel in 2004. Er staan prachtige schilderijen in van stranden en vooral mooie afgeslagen duinkliffen. In de gouden eeuw ging je naar de visafslag en deed je een bod op een vis dat daar vers op het strand lag en dat nam je dan mee naar een herberg waar het voor je werd klaargemaakt.
Ik las ook over een curieus gebruik dat zo ongeveer tot halverwege de zeventiende eeuw bestond en dat bekend stond als ‘vrouwenspoelen’. ‘Jonge minnaars gingen in de meimaand naar het strand. Als zij na een wandeling bij de vloedlijn aankwamen dan werd de vrouw onverhoeds door haar minnaar opgetild en in de zee gedragen. Tegenstribbelen en smeken hielp de vrouwen niet om hun minnaar van diens plan te weerhouden. Als deze diep genoeg de zee in was gelopen dan bespatte hij zijn angstige geliefde met water. Bij terugkeer op het droge werd de vrouw naar een duintop gevoerd en daar aangekomen in het mulle zand geduwd en van het duin afgerold. Beneden aangekomen volgde nog een ‘inzouting’ met zand en hoe zij ook tegenspartelde, haar minnaar was niet te vermurwen.’ (p.67)

Als het meisje dan nog steeds vriendelijk naar je lachte, zat het wel goed. Voordat de man met haar in zee ging, ging hij eerst letterlijk met haar in zee.