In de trein zat vandaag een jongen zijn hele contactlijst af te bellen. ‘Ja,ja, ik bel wat langer dan anders. Dat komt door die bundel. Laatst nog zei iemand tegen mij wat ben je flex, vroeger was het heel kort en dan ophangen. Die bundel heeft een ander mens van me gemaakt.’
Interessante opmerking. Hij belt dus niet meer met een prepaid kaart maar met een abonnement. De belminuten hebben hem bevrijd. Ooit was hij zuinig, met woorden en met zijn geld, nu heeft hij een bundel en er is niemand die hij niet belt. Ach zo eenvoudig kan het zijn. Misschien werkt het wel voor meer mensen tegen de stress. Het zou best kunnen dat als we belminuten loslaten boven Syrie dat je van de meest jihadstrijders weer gematigde moslims kan maken. Ze bellen dan in elk geval wat vaker met hun moeder.
