In Zeeland schoot de bliksem wortel aan de donkere hemel. We hadden een radijskleurig balletje overgeslagen met harde plankjes, de lieve G en ik. Zij had zelfs nog gezwommen met haar vader terwijl er dikke druppels uit de lucht kwamen, maar het klaarde op en toen werd ik uit mijn ligstoel en lethargie getrokken om met dat radijskleurige balletje in de weer te gaan. En veel meer hebben we niet gedaan. We hebben later nog schol gegeten en softijs uit een oublie hoorntje omdat het zo hoorde. Op de terugweg over de Oosterschelde naar Colijnsplaat was het begonnen met onweren en zagen we vanuit de auto die enorme elektrische vertakkingen aan de horizon. De ouders van de Lieve G zijn opzoek naar een huis in deze streek omdat ze hier altijd al hebben gewoond en omdat hun kleinkinderen hier wonen. Je zou kunnen zeggen dat ze hier vandaan komen. Uit Zeeland. Het onweer knetterde geruststellend.
