Vredestijd

Zoals bekend hebben oorlog en toerisme nogal wat overeenkomsten. Massatoerisme is ten slotte een vorm van troepenverplaatsing en alles wat daarbij komt kijken doet aan het leger denken. De toerist is een soldaat in vredestijd, hij waant zich een overwinnaar. Dat is ook wel terecht, wie op vakantie kan, wie daar het geld voor heeft, die heeft inderdaad gewonnen in het perverse kansspel van de wereld. De toerist is geboren in het juiste land. Toch kunnen ook de winnaars soms verliezen, dan gebeurt er iets onverwachts, een verdwaalde kogel of raket in het geval van de MH-17. Er zijn domme krachten in het spel. Zoiets is volkomen onverwachts want wij deden niet meer mee aan de oorlog, wij hadden alles al geregeld en vlogen hoog en droog naar andere oorden.

Ik ben momenteel met de lieve G in Denemarken, ook wij zijn soldaten in vredestijd. Al logeren we wel in een oud fort bij Charlottenlund (kopenhangen) en voelen we ons een beetje verantwoordelijk voor de vier kanonnen waar we onder slapen.

fietsen

We gaan op  fietsvakantie zonder fiets maar met fietstassen (geleend van mijn ouders). Dit zijn tassen die zonder fiets vrij onhandig in de omgang zijn. We gaan naar Denemarken en we hebben gelezen dat Denemarken een fietsland is. Het zal dus wel loslopen met de fietsen aldaar. We kunnen er vast wel eentje lenen.

Kevers

In Oorlogsroes, het dagboek van Ernst Junger uit de eerste wereldoorlog, lees ik over zonderlinge figuren die de loopgraven bewoonden:’ Een onbehaaglijke buurman was in dit verband luitenant Pook, die een eenzaam onderkomen in het gecompliceerde loopgravennetwerk achter de linkervleugel bewoonde. Daar had hij een aantal reusachtige blindgangers verzameld en hij vermaakte zich met het eraf schroeven van de ontstekingen om deze vervolgens, als kleine klokjes, volledig uit elkaar te halen. Als mijn weg langs dit griezelige onderkomen voerde, liep ik er elke keer met een grote boog omheen.’
Junger wordt in zijn latere leven een entomoloog, maar al tijdens de oorlog omschrijft hij de wereld die hij ziet met gevoel voor detail en zijn de insecten ook nooit ver weg.  Tanks omschrijft  hij als onbeholpen 'reuzenkevers'.

In a good way

De Albert Heijn bij mij om de hoek in Den Haag is een winkel waar veel expats boodschappen doen. Tijdens het winkelen hoorde ik drie meisjes Engels met elkaar spreken. “I just have to say… your boobs are really out of proportion with the rest of your body…in a totally good way.’
‘Yeah I hear that all the time.’
Mijn Engels is goed genoeg om dit een beetje te volgen, maar  of het echt ook zo was, daar zal ik hier verder niet over uitweiden. Ik vond vooral de toevoeging 'in a good way' interessant. Ze dacht natuurlijk 'ojee, wat zeg ik nu, hoe maak ik dit goed?'
Het is een Albert Heyn waar mensen zich blijkbaar thuis voelen. Dat is uiteraard iets wat je kan zeggen over publieke ruimte in het algemeen. Er kan van alles gezegd worden, vaak is het over de telefoon. Toch kan ook weer niet alles, dat is het verwarrende. Als ik bijvoorbeeld had gezegd: “You are slightly off with your body mass index (BMI), but it looks good on you.’ Dan had ik een winkelmandje in mijn gezicht gekregen. Boodschappen doen kan zomaar ineens van een onschuldige onderneming veranderen in een bloedbad.  

Politie

Een vriend attendeerde me op deze antropologie website. Er staan interessante artikelen op, onder meer over de betekenis van politie in de samenleving.

"A full appreciation of police power goes beyond persons altogether…. even some of our most cherished, intimate relationships are implicated in police."(William Garriott)

Dit klopt. Zo is het huwelijk, een van de meer intieme menselijke relaties, ook ontstaan vanuit het idee de samenleving gezond te houden. Het huwelijk is van oudsher een politie functie dus. 

Tepelbikini of anatomische route kaart?

Eleanor Haswell ontwierp een anatomisch correcte onderbroek voor haar kunstproject Why Are You So Afraid Of Your Own Anatomy? het is feministisch bedoeld en het gaat erom dat de vrouw weer de macht terug krijgt over haar eigen beeldvorming. De vraag is wat je precies wil bereiken als vrouw wanneer je dit aantrekt. Is het een constante herinnering aan jezelf hoe het er van binnen uitziet? Wil je een potentiële verwekker op weg helpen? Is het in die zin een roadmap to pregnancy? Tja, dan ben ik bang dat het niet gaat werken. 

Het is duidelijk de bedoeling dat de afbeelding de vagina deseksualiseert, maar daarvoor is dat plaatje niet nodig. Het formaat onderbroek is voor iedere man genoeg om volledig ongeïnspireerd te raken. Ik vraag me ook af waarom deze feministe haar broek of rok überhaupt nog uittrekt. Het is kenmerkend voor een bepaald soort feminisme. Eerst verleiden en uitkleden en dan op het laatst even een statement willen maken. Pas erop geen projecties op mijn vagina, dit is hoe het eruit ziet. 

Een geslaagder project is van de ontwerpers Robyn Graves en Michelle Lytle. Zij ontwierpen de boobbikini. Ook hier is het doel deseksualiseren  en wel van de tepel. Het goede daaraan is dat in Amerika de tepel echt wel een issue is. We kennen natuurlijk ook nipple gate met Janet Jackson. De tepel is het ultieme erotische deel van de vrouwelijke borst. Er zijn in Amerika zelfs speciale extra tepel doekjes te koop om de de tepel aan het oog te onttrekken in een bikini. Daarom vind ik deze tepel bikini wel grappig omdat het allereerst een shock tot gevolg heeft dat de vrouw in kwestie misschien topless is. Op die manier wordt de waarnemer met zijn eigen obsessies geconfronteerd.

Dagboek

Vandaag sprak ik Coen Stork. Over hem is in 2012 het boek de Rode Ambassadeur verschenen. Ik wilde hem spreken over zijn oom Anthony Adama Zijlstra die directeur is geweest van het Kurhaus. Hij vertelde ook veel over zichzelf wat ik heel boeiend vond. Ondanks is in Roemenië zijn persoonlijke dossier gepubliceerd (Hij spreekt Roemeens). “Heel handig, want ik hield in die tijd geen dagboek bij en zij schreven werkelijk alles op.”

Nine-eleven momentje

Max Pam schrijft in de Volkskrant over de natuurlijk dood en de onnatuurlijke dood. Een eigenaardig en gezocht onderscheid. Hij kende de aids onderzoeker die is omgekomen bij de vliegramp, maar laat verder na om te melden of die nu streed tegen een onnatuurlijke of natuurlijk dood. Sterven aan aids lijkt mij een natuurlijk dood, maar dat terzijde.
Het is alsof Max Pam overmand is door emoties en van gekkigheid niet weet wat hij moet schrijven. Hij zegt dat de onnatuurlijke dood ondanks het gebrek aan oorlog natuurlijk nog wel voorkomt in Nederland bijvoorbeeld als iemand uit een raam springt. Ik kan Max Pam uit de droom helpen dat voor veel mensen die zelfmoord plegen dit in het geheel niet onnatuurlijk aanvoelt. Sommige mensen zijn namelijk verkeerd geprogrammeerd en voelen diep van binnen dat ze zichzelf moeten uitschakelen. Geen talent voor geluk. Maar, net als Max Pam, dwaal ik af.
Hij schrijft dat de nabestaanden van diegene die onnatuurlijk zijn gestorven net zo overrompelt worden als de slachtoffers zelf en dat de enige troost erin bestaat dat het waarschijnlijk heel snel is gegaan. Hij voegt zich daarbij in een grote horde aan mensen die afgelopen dagen de ene gemeenplaats na de andere hebben opgesomd op twitter en in krantenartikelen. Waarom toch? Om grip te krijgen op de gebeurtenissen? Waarom zouden we daar grip op willen krijgen, die doden gaan ons helemaal niets aan. Wij hoeven dat helemaal niet te begrijpen, alleen de nabestaanden moeten er iets mee.
Morgen komt er een dag van nationale rouw, al was Rutte daar terecht weifelend over. Nu krijgen we dus alsnog een soort Koninginnedag om ons onder te kunnen dompelen in andermans verdriet. Hebben de voorstanders van zo'n dag dan niet in de gaten hoe onsmakelijk dat is?
Het lijkt wel alsof wij eindelijk ons eigen nine-eleven momentje te pakken hebben en dat nu breeduit aan het vieren en uitmelken zijn.

Protest

Premier Rutte is voorzichtig met uitspraken over Russische betrokkenheid bij het afschieten van de raket op vlucht MH-17. Hij is bang dat de Nederlandse handelsbelangen in het geding komen. Maar hoe groot die belangen precies zijn wordt mij niet helemaal duidelijk. De Russische economie schijnt niet veel groter te zijn dan die van Italië. Zijn we bang dat de Russische gaskraan wordt dichtgedraaid? Vandaag las ik in de Volkskrant dat het bedrijf dat de raket heeft gemaakt op de Zuidas is gevestigd. De Nederlandse overheid verdient daar dus geld aan.
Het enige mogelijke protest is symbolisch protest. Koop een trui en toon uw steun aan de nabestaanden. Wie een trui koopt laat zien dat hij de eigen economie een warm hart toedraagt en tegelijkertijd niet bang is voor het dichtdraaien van de gaskraan. Ik heb vandaag bovenstaand exemplaar aangeschaft om het goede voorbeeld te geven. 

Bijproduct

In het programma filosofisch kwintet waarvan ik toevallig een stukje zag vanmorgen ging het over technologie en moraal.

Natuurlijk kwamen in dat kader ook vliegvelden aan bod. Het vliegveld werd als minisamenleving beschreven, wat daar gebeurd is de global village. Het is iets wat overal gebeurd op het gebied van veiligheid.

Veel van de zaken die rondom veiligheid plaatsvinden, zien wij niet. De passagiers zien alleen het uitkleden. Opvallend vond ik de opmerking dat er een keer een ontwerp voor een vliegveld is afgekeurd omdat de afstand tussen metro en incheck balie te kort was. De winkels waar je tussendoor loopt zijn daar niet alleen uit commerciële overwegingen. Je moet ook een heel eind langs winkels lopen (juist na het inchecken volgens mij) zodat veiligheidsmensen tijd hebben om je te kunnen observeren.

Zoals gezegd heb ik niet alles kunnen bekijken, maar de mooiste opmerking kwam van presentatrice Clairy Polak die zei: ’De mens is een bijproduct van de veiligheid geworden.’

Wortel

In Zeeland schoot de bliksem wortel aan de donkere hemel. We hadden een radijskleurig balletje overgeslagen met harde plankjes, de lieve G en ik. Zij had zelfs nog gezwommen met haar vader terwijl er dikke druppels uit de lucht kwamen, maar het klaarde op en toen werd ik uit mijn ligstoel en lethargie getrokken om met dat radijskleurige balletje in de weer te gaan. En veel meer hebben we niet gedaan. We hebben later nog schol gegeten en softijs uit een oublie hoorntje omdat het zo hoorde. Op de terugweg over de Oosterschelde naar Colijnsplaat was het begonnen met onweren en zagen we vanuit de auto die enorme elektrische vertakkingen aan de horizon. De ouders van de Lieve G zijn opzoek naar een huis in deze streek omdat ze hier altijd al hebben gewoond en omdat hun kleinkinderen hier wonen. Je zou kunnen zeggen dat ze hier vandaan komen. Uit Zeeland. Het onweer knetterde geruststellend. 

Half af

Goed, het zit er weer op. De epoxy tolerantie van de buurt en van de lieve G heeft weer z’n grenzen bereikt. Er zijn wonderlijke, zij het nutteloze, objecten uit voort gekomen. Zelf ben ik er ook wel weer klaar mee. Volgende zomer moet de patisserie opnieuw worden opgestart want, zoals dat gaat, zijn er weer nieuwe projecten ontstaan die half af zijn en dat is natuurlijk zonde.

Meubelpatisserie

De meubelpatisserie heeft ook deze stoel voortgebracht. Een stoel opgebouwd uit wafels en bakkersroom en marsepein. Een stoel als een gebakje.

Jenga-Chair

In de zomer verandert mijn tuin in den Haag dikwijls in een chemisch laboratorium. De poly urethane dampen kringelen dan door het hofje. Deze week was het weer zover. Er zijn altijd tal van projecten die van de vorige zomer zijn blijven liggen en die dus nodig af moeten. Probleem is dat er telkens nieuwe projecten bij komen. Ik zal er de komende dagen hier drie bespreken. Eigenlijk zijn het voorbeelden van anti-ambachtelijkheid. Terwijl een ambachtsman z’n best zou doen op een bepaalde ingenieuze houtverbinding, smeer en plak ik gewoon alles aan elkaar. Vaak gaat dit tegen alle natuurkundige wetten in. Neem de hierboven getoonde stoel. De Jenga-chair, zo noem ik hem. Het ding is namelijk opgebouwd uit zo’n honderd Jenga blokjes. Het is natuurlijk een achterlijk idee want Jenga blokjes zijn juist bedoeld om om te vallen, niet om solide structuren van te maken. Daar komt epoxy om de hoek kijken. Met epoxy krijg je zelfs Jenga blokjes op elkaar. En dat vind ik dus grappig. Toch blijft het waarschijnlijk spannend om hierop te gaan zitten, daarvoor is het ook een Jenga-chair.

Buskruitvergiftigingssyndroom

Een paar dagen geleden schreef ik hier over bijgeloof en oorlog in relatie tot de Oekraïense rebellen. Het betrof natuurlijk bijgeloof met een Russische stok achter de deur. Het icoon dat helpt om de vijand te verslaan is leuk, nog leuker is het dat dit icoon uit Rusland komt. Daar kijken de rebellen naar, moedertje Rusland is hun werkelijke beschermheilige.  Er is weer Russische troepenopbouw langs de grens en laatst is er een Oekraïens vliegtuig uit de lucht geschoten met geschud dat veel zwaarder was dan een T 54 tank of iets anders dat de rebellen zouden kunnen hebben. In de Volkskrant lees ik vandaag over de rebellenleider Strelkov (echte naam: Igor Girkin) een Rus die zijn opleiding genoot bij het Moskouse staatsinstituut voor Geschiedenis en Archieven. Dan weet je het wel. Hij raakte gefascineerd door de geschiedenis en pleit voor herstel van de monarchie. Strelkov is de typische Nationalistische Rus die gelooft in de historische missie van Rusland en de wederopstanding van het grote rijk (hierboven zie je hem als Romein). Hij noemt het Westen decadent, maar vreest het Westen ook. Hij is overigens niet per se bevriend met het Kremlin. Door de onlusten in de Oekraïne heeft hij zich kunnen manifesteren als leider met een keihard regime. Wat hij doet strookt lang niet altijd met wat Moskou wil. Strelkov lijdt aan wat hij zelf noemt het buskruitvergiftigingssyndroom; de drang naar oorlog.

Zelfverdediging

In maart gingen er al zo’n 50.000 orthodoxe joden de straat op in New York om te protesteren tegen de dienstplicht. Vandaag was het weer raak. Er wordt geprotesteerd tegen de dienstplicht en tegen de staat Israël. Zij zijn van mening dat er pas een Joodse staat gesticht mag worden als de Messias is geland. Israël is zionisme, maar geen Joodse staat las ik op een van de spandoeken. Het Zionisme, de nationale beweging die na de tweede wereldoorlog momentum kreeg, gaat volgens de Orthodoxen tegen de thora/bijbel in. 
Daarom willen ze er niet voor vechten. Het heeft me altijd verbaasd, want er wonen wel een hoop Orthodoxe Joden in Israël. Ze vechten niet, maar laten zich wel verdedigen. Je kunt toch ook stellen dat niet zozeer de staat Israël wordt verdedigt als wel huis en haard. Het lijkt me sterk dat dit niet zou mogen van de Thora. Maar hier wordt gedemonstreerd voor het recht om je te onthouden van zelfverdediging. 

Planeet Götze

De Duitsers zijn wereldkampioen. Terecht denk ik. Ze hebben er ten slotte ook een eigen woord voor; Weltmeister. Hoeveel mooier is dat dan het platte wereldkampioen, world champion of campeon del mundo. Iedereen kan wereldkampioen worden, alleen de Duitsers worden Weltmeister. Götze werd door de regie mooi in beeld gebracht en Frank Snoeks zei: “Daar staat Götze, hij probeert het te verwerken. Hij staat alleen op planeet Götze.” 
Weltmeister op planeet Götze, bedoelde Snoeks natuurlijk.

Bijgeloof

Laatst zag ik de eerste aflevering van de serie Battlestar Galactica, een remake van de oorspronkelijke serie uit 1978. Het gaat over een oorlog tussen mensen en robots die op mensen lijken, Cylons geheten. De Cylons zijn vooral goed in hacken van beveiligingssystemen (en daarna het nuken van steden). De Battlestar Galactica, naamgever van de serie, is een oorlogsruimteschip dat op weg is naar de schroot op het moment dat de oorlog uitbreekt. Omdat het zo oud is en als het ware ook ‘offline’ kan opereren, blijkt het als enige geschikt om de robots te lijf te kunnen gaan. Aan boord is een museum waarin stokoude gevechtsvliegtuigjes staan. Het lint wordt weggehaald en ze worden ingezet bij het gevecht.

Ik moest even aan de serie denken toen ik vandaag in de Volkskrant las dat Oekraïense rebellen een T 54 tank uit het Tweede Wereldoorlog museum van Donetsk hebben gehaald. Ze proberen het nu aan de praat te krijgen op de Technische universiteitscampus. Waarschijnlijk gaat het de rebellen in dit geval niet alleen om de wapens, maar ook om bijgeloof.
De tank heeft ten slotte de Nazi's verslagen, dat waren een beetje de Cylons van de twintigste eeuw (althans dat dachten ze met hun übermensch theorieën) . De rebellen hebben niet alleen de tank maar ook een moeder Gods icoon van Russische Orthodoxe kerk gekregen. Het Icoon zou eerst Napoleon hebben verjaagd en later de aanval van de nazi’s hebben afgeweerd.

Hoe technisch hoogstaand en digitaal oorlogen ook zullen worden, uiteindelijk zal bijgeloof altijd een belangrijke rol blijven spelen in het gevecht. Je moet ook wel het gevoel hebben dat je een klein ‘bovennatuurlijk’ voordeel hebt ten opzichte van de tegenpartij, waarom zou je anders je leven in de waagschaal plaatsen?

FOOTBALL PLAYER ALMOST GETS KILLED BY A DEADLY ANIMAL BITE !!!! FUNNY FO...

Een kalifaat voor Henk en Ingrid

Na de Tweede Golfoorlog waren er mensen die zeiden: ’Er is gelogen over massavernietigingswapens, maar het is goed dat Sadam Hoessein weg is. Dat was een schurk.’

In het machtsvacuüm is Al Qaida opgekomen en nu dus ISIS. Diezelfde mensen die eerst Sadam een schurk vonden zien nu in ISIS gevaarlijke terroristen. Het is de vraag of het klopt. Dit is voorbij Al Qaida, zou ik zeggen. ISIS plaatst geen autobommen, ze nemen steden in.

Waarschijnlijk is ISIS een zegen voor de regio. ISIS is extreem gewelddadig, maar het is niet ongewoon in het Midden Oosten.

Wat ISIS doet in Irak en Syrië is eigenlijk het in praktijk brengen wat de Amerikanen ook als optie hadden, acht jaar geleden: De drie staten oplossing. In zekere zin begon de ellende natuurlijk al na de eerste wereldoorlog toen het Ottomaanse Rijk was  weggevallen en de Engelsen en Fransen zogenaamde protectoraten hadden in het Midden Oosten. Zij maakten de regio moedwillig onstabiel.

De Engelsen bombardeerden een etnische minderheid, de Soeni’s, tot de koloniale bureaucratische klasse. Als de Soeni’s opkwamen voor zichzelf kwamen ze eigenlijk ook op voor Britse belangen. Een heel slim trucje van de Engelsen.

Het zaadje van haat en nijd werd gepland. ISIS zorgt voor stabiliteit in de regio en veroorzaakt en passant ook nog een onafhankelijk Koerdistan. 

We maken ons nu zorgen over Nederlandse moslim meisjes die door terroristische loverboys naar het kalifaat worden gelokt. Ik vind het niet zo gek dat ze weg willen. Het lijkt me als moslim niet prettig om in Nederland te wonen. Je moet niet vergeten dat er een politicus rondloopt die gewoon hardop zegt dat hij moslims weg wil hebben. Hij ontkent het allicht, maar hij laat er geen twijfel over bestaan. Waarom wordt er dan in de media toch nog geschokt gereageerd op verhalen over Syrië-gangers en nu het vertrek van de maagden naar Irak? Sommige meisjes worden intensief begeleid om te voorkomen dat ze weggaan en anderen worden in de gaten gehouden. Misschien speelt niet de aantrekkelijkheid van het Kalifaat van ISIS, maar de behandeling van moslims in Nederland een belangrijke rol.

Geert Wilders wil namelijk ook een grens overschrijdend kalifaat, maar dan voor Henk en Ingrid. 

Durf te lijden

Voetbal wordt veel in kroegen gekeken, ik heb het geprobeerd maar ik wordt teveel afgeleid door het commentaar van anderen. Ik maak wel geluid tijdens het voetbal, maar dat is meer schreeuwen en juichen. Voor de rest geloof ik niet dat ik er iets zinnigs over kan zeggen. Anderen denken dat wel en je hoort vaak de meest idiote commentaren achter je. Dat leidt mij af. In een kroeg kan ik me niet goed concentreren op het spel. Ik kijk dus thuis en dan het liefst alleen. Zonder oranje opsmuck. Er zij ook mensen die helemaal niet kijken. Een vriend van mij kijkt niet vanwege de zenuwen. Dat is ongezond, denk ik. Je moet jezelf wel pijn kunnen doen. Durf te lijden, dan is de glorie des te groter.

Nymphomanic

Gisteren heb ik tot diep in de nacht de helft van Nymfomanie vol. II gekeken van Lars von Trier. Eigenlijk moet je dat met je vriendin kijken want je leert er een hoop van. Mijn vriendin is momenteel op een rock festival. Ik moet mezelf vermaken. De film heb ik stop gezet nadat het personage K. aan bod was gekomen. Hij is iemand die geweld toepast op vrouwen. Er zit een hoop seks in de film, maar hier komt geen seks aan te pas. Toch is het een enorm erotische scene. Het zijn de rituelen die daarvoor zorgen. K. is zeer systematisch. De ruimte waar hij de vrouwen onder handen neemt is schoon en kaal, maar het is geen overdreven decor. Als je eenmaal ja hebt gezegd, kan je ook niet meer terug. K. is een combinatie tussen een priester en een arts. Hij zorgt voor psychische verzorging door middel van extreme lichamelijke gewelddadigheid. Een kunstenaar eigenlijk.

Lovato

De zangeres Lovato ken ik niet. Maar onlangs veroorzaakte ze wel een aardige rel door op het podium twee mannen te laten zoenen waarvan er eentje naakt was op het portret van Poetin na. De volgers van Lovato noemen zich Lovatics, lees ik in de Volkskrant. Veel Lovatics uit Rusland voelde zich gekwetst. Lovato reageerde op twitter: 'Ik heb nooit iemand een stuk stront genoemd, maar ik liet Poetin wel rondlopen in een regenboogstring. Zorg dat je je feiten op orde hebt, bitches.’

Nogmaals. Ik ken Lovato niet, maar een popster die haar fans voor bitches uitmaakt, dat moet toch gewaardeerd worden.  

Ban

Spinoza was van mening dat er geen enkele theologische, morele of metafysische manier was om de Joden als anders te bestempelen en hij verwierp de onsterfelijke ziel. Oh ja, en hij verwierp de God van Abraham en Isaac en Jacob. Spinoza werd met andere woorden uit de gemeenschap geknikkerd. Steven Nadler werd gevraagd om in een commissie plaats te nemen die zich zou buigen over de vraag of de banvloek op Spinoza opgeheven zou moeten worden. Al sinds de jaren vijftig wordt dat geprobeerd. Er zijn nogal wat argumenten om dit niet te doen. Hij leeft al een tijdje niet meer en al zou hij nog leven dan zou hij dat misschien niet eens willen. 

Het was ook best logisch dat ze Spinoza er niet bij wilden hebben. Nadler concludeert wel dat het jammer is dat religies niet meer openstaan voor deze geesten. Ook religies zijn toch in principe geïnteresseerd in waarheidsvinding. Met Spinoza zou het Joodse geloof rijker zijn geworden.

Zoiets hoorde ik ook over Kierkegaard. Dat is iemand die veel over het Christendom heeft nagedacht en er is zelfs een bisschop geweest die suggereerde dat hij een eigen seminarie moest beginnen. Jammer dat het niet gebeurd is. Kierkegaard beschrijft Jezus als een figuur die irritatie oproept en geloven is het overwinnen van die irritatie. Waarschijnlijk zou er dan meer van Kierkegard bewaard zijn gebleven. Hij liep namelijk vooral rond door Kopenhagen om zijn verhaal te doen. Had hij die verhalen in seminarie verband gedaan dan waren er aantekeningen bewaard gebleven en allicht een hoop kopieën.  Daar zijn ze bij religies dan weer heel goed in; kopiëren, reproduceren. Eigenlijk zijn er maar verdacht weinig filosofen toegelaten tot de kerk. Je had in de middeleeuwen twee interessante monniken. De een heet Anselmus met zijn ontologische godsbewijs, de ander ben ik even kwijt.