Nog voordat ik de rijst met Indiase saus en
spitskool kon serveren (en champignon snackjes) besloot de lieve G te gaan
skypen met vriendinnen. Zo zei ze dat, ik moet skypen met vriendinnen, of een
vriendin, dat weet ik niet meer. Ik ben vervolgens met mijn bordje naar de slaapkamer
gevlucht. Toen ik af en toe iets moest ophalen uit de woonkamer hoorde ik de
beide dames klagen over hun saaie bestaan. Het was weinig dynamisch aan de
andere kant van de lijn en volgens de lieve G was haar leven nog minder
dynamisch. Burgertrutten dacht ik bij mezelf. Ze constateerden allebei dat ze
zich erbij hadden neergelegd dat het grootse en meeslepende leven er voor hen
niet meer inzat. Gebrek aan fantasie, lijkt me dat. Het wordt tijd om het uit
te maken, besloot ik terwijl ik terugliep naar de slaapkamer waar ik een knus
hoekje plekje voor mezelf had ingericht. Daarna was ik dat weer vergeten en ben ik in de keuken
wasmiddel gaan maken. Een vriend had me het recept gegeven.
Marseille zeep en sodium en water.
Later toen de lieve G klaar was met het skypen met vriendinnen vroeg ze wat dat groene prutje was dat ik op het vuur had staan. Broccoli soep, zei ik, wil je een hapje?
