Ze hebben allemaal zo hun eigen rituelen

Het spande er enigssinds om vandaag. Maar het is uiteindelijk toch gelukt: mijn eerste couchsurf ervaring. Goed: er is geen bank, ik moet op een deken op de grond slapen en het is ook niet via de website van couchsurfing.com gegaan, maar voor de rest is alles hetzelfde. Ik bevind me in het appartement van een min of meer wild vreemde. Ik had Kipton Davis ten slotte twee jaar geleden ontmoet op een vliegtuig van Zurich naar New York en daarna nooit meer gesproken.
Ze verkocht toen appartementen van in de miljoenen dollars, dat doet ze nogsteeds, al was het de afgelopen tijd wat minder. Ik belde haar vandaag op om te gaan lunchen in Beppe, een lunchrestaurant waar Arnon Grunberg graag komt en waar ik over wilde schrijven. Zij was mijn content voor die dag. Eerder vandaag maakten we een wandeling door de buurt (ze woont op 100 West 15th street). Kipton liet me twee karretjes zien.’ Een Chinese man uit de buurt rijdt die karretjes de hele dag rond het blok. Eerst rijdt hij de ene halverwege het blok en gaat dan de andere halen, dat gaat zo de hele dag door.’
Ze wees me ook op een hoopje nat brood naast de stam van een boom . ‘Dat doet weer iemand anders, Ze hebben allemaal zo hun eigen rituelen.’