Trots op Nederland staat volgens Maurice de Hond virtueel op 18 zetels, schrijft de Volkskrant vanmorgen. En dat ene woord, virtueel, zegt een hoop over Verdonk en haar beweging. Ze is eigenlijk een virtuele politicus, die zich gesteund weet door een virtueel volk. In plaats van een helder en conreet beleid te presenteren, een richting uit te zetten, doet ze net alsof het volk zelf mag bepalen wat er gebeurd in Nederland. Dat heet ook wel directe democratie en we weten wat daarvan is gekomen in California. Uiteindelijk is geld dan het enige wat telt. De arme drommels die ook achter Fortuyn aanliepen, lopen nu achter Verdonk aan want het idee is nog altijd dat ze zelf ook ooit vermogend zullen worden. Verdonk vertegenwoordigd een soort poldermodel van de American dream. Op haar website schreef ze onlangs: ”Op de website Hyves heb ik inmiddels 50.000 vrienden!”. Nou gefeliciteerd hoor! Maar het zijn lekker toch geen echte vrienden, maar hyve friends en ik ben benieuwd waar die zijn als je ze echt nodig hebt.
De virtualisering die zich in de politiek afspeelt: namelijk door geen stellingname te nemen of zelf een sterk beleid uit te stippelen maar altijd te verwijzen naar wat het volk wil, vinden we ook terug in de manier waarop we onze leefwereld vormgeven. We zijn steeds vaker opzoek naar persoonlijke utopieen die zich buiten de stedelijke samenleving bevinden. De voor handen zijnde technologieen stellen ons in staat om niet langer vanuit de samenleving zelf naar een oplossing te zoeken, maar 'problemen' simpelweg de rug toe te keren en uit de stad weg te trekken. Een fenomeen dat ook in in andere Europese landen aan de orde is. In de El Pais van vorige week zegt Jesus Olivia (socioloog aan de publieke universiteit van Navarra) dat er een unieke suburbanisatiegolf in Spanje gaande is. De bevolking rondom de grote steden is sinds 2001 met zo'n 30 procent gegroeid. Op de vraag waarom deze enorme verhuizing heeft plaats gevonden en plaats vindt zegt Jesus Olivia socioloog aan de universiteit van Navarra "Als je erin geloofd dat het verder weg beter is, dat je daar eigenlijk een hogere kwaliteit van leven hebt, dan ga je uiteindelijk ook verhuizen."
Het is met name een geloof en dat dat is wat mensen in beweging brengt. Verdonk heeft een beweging en haar volgelingen zijn dus eigenlijk gelovigen. Veel mensen geloven in de virtuele werkelijkheid avn Verdonk.
In de sociologie gaat de contact hypothese ervan uit dat onderling contact tot meer begrip leidt tussen etnische groepen. De conflict hypothese gaat ervan uit dat contact juist leidt tot irritatie en vijandigheid. Proffessor Robert Putnam voegt daar de constrict hypothese aan toe. Contact leidt niet tot begrip of irritatie maar zorgt ervoor dat mensen zich terugtrekken in hun eigen omgeving.(bron: de Volkskrant 9 februari)
Mijn hypothese is dat mensen op basis van een bepaald geloof - buiten de grote stad is het leven beter- zich terugtrekken en daardoor vanwege gebrek aan contact bang worden voor diegene die ze niet langer zien en niet meer kennen. Sociale spanningen en irritatie zijn volgens mij een noodzakelijke basis voor iedere gezonde samenleving. Het is vandaag de dag juist veel te makkelijk gemaakt om conflicten te vermijden door je terug te trekken in een virtuele wereld. Niemand leert nog met conflicten om te gaan, ze te signaleren of uit de weg te gaan.
We geloven dat de virtuele politiek alles voor ons oplost. Verdonk zegt ' bij mij zit de burger weer zelf achter de knoppen'. Maar dat zijn virtuele knoppen en daarmee wordt het probleem niet opgelost. Dat moeten we toch echt zelf doen , niet door te verhuizen naar een virtuele utopie in de buitenwijk, maar op straat in de stad. Het wordt weer tijd voor het geloof in de maakbaarheid van de samenleving.
