Laatst vertelde een vriendin van mij dat ze het zo jammer vond weinig tijd te hebben voor innerlijke verrijking omdat ze zichzelf als dermatoloog kapot werkt in een Italiaans ziekenhuis en bovendien een kind heeft (zonder man, om het even af te maken). Ze zou graag meer tijd hebben om bijvoorbeeld poëzie te schrijven.
Ik kom net terug uit Madrid waar ik verzeild ben geraakt in een dichtersscène (ik ben er nu gelukkig weer uit). Nu ken ik de dichtersscène in Groningen een beetje en ik moet zeggen dat het elkaar niet zo veel ontloopt.
De vriend waar ik logeerde is dichter en doet iets met autoverzekeringen (hij kan ook snelwegen aanleggen, maar koos voor de kunst). Iedere woensdagavond gaat hij trouw naar de Madrileense dichtersbar Bukowsky (Charles Bukowsky was een tijdje nazi sympathisant, maar dat is iedereen even vergeten) om voor zijn dichtersvrienden verse gedichten voor te dragen.
Ik weet niet of het aan mij ligt maar op de één of andere manier doen die gedichten helemaal niet zo vers aan (voor de duidelijkheid, niet per se die van mijn vriend, maar van de rest), laat staan dat ze blijk geven van innerlijke verrijking. Het lijkt erop, maar misschien vergis ik mij wel, dat iedereen denkt dat hij volstrekt origineel is. Terwijl ik het vermoeden heb dat maar weinig van deze dichters zich verdiept heeft in het werk van diegene die hen voorgingen. Ik zelf trouwens ook niet, want ik hou niet zo van poëzie en daarom kan ik het ook niet goed ‘objectief’ beoordelen. Ik spreek hier als ervaringsdeskundige. Ik kom zo nu en dan in de omstandigheid dat ik een gedicht moet of wil aanhoren en dan gaat het godbetert over gevoelens. Er bestaat geen grotere flauwekul dan een gedicht over gevoelens te schrijven. Het is nou juist aan de lezer om al dan niet iets te voelen bij een gedicht. Niet aan de dichter om die gevoelens voor te schrijven. De dichter zou zich naar mijn mening moeten beperken tot autoverzekeringen (als hij daar toevallig iets van weet). Ik heb mijn vriendin dan ook gezegd dat ze zich geen zorgen hoeft te maken over innerlijk verrijking omdat de huid (helemaal als deze ziek is) veel interessanter is.
Maar ja, misschien houd ik gewoon niet zo van poëzie, dat kan natuurlijk ook.
