Er stonden achttien mensen met fietsen voor het centraal station. Ik nam ze mee op excursie langs het voormalige Woldjerspoor in het kader van Open Monumentendag. Het thema dit jaar was 'Op Reis'.
Het Woldjerspoor dat in 1929 werd gebouwd was een prestige object waar niet iedereen op zat te wachten. Met paard en wagen kom je er ook wel, was de opvatting van velen. Ze hadden gelijk, natuurlijk. Snelheid veroorzaakt haast. In 1941 werd het Woldjerspoor alweer ten grave gedragen, de bus maatschappij Woldjer Auto Dienst Sidderburen (WADS) volgde nagenoeg hetzelfde traject en was goedkoper. Streekvervoer is busvervoer. Treinen zijn bovendien een nadeel in lintdorpen. Je kan in dat geval beter een bus hebben die op meerdere plekken stopt.
Ook Georges Simenon (schrijver van Maigret) heb ik geciteerd. Hij schrijft in het boek ‘Kasteel van Roodezand’ over de Woldjerspoorweg: ‘Af en toe hield de trein aarzelend stil bij een stationnetje als uit een bouwdoos. Maar omdat de conducteur wist dat er slechts een reiziger in zijn hele trein zat volstond hij met te fluiten en de reis ging weer verder. De stationschefs met hun rode petten staken niet eens hun neus buiten de deur.'
Zelfs Simenon had onbewust het probleem van het Woldjerspoor al in de smiezen. Als een kaartje vanuit Harkstede naar Groningen twee dubbeltjes kost en je verdient een gulden per week, dan kom je er wel op een andere manier.
