Vrijdag was ik in de archieven van de stad. Ken Cobb assistent afdelingshoofd bij het Department of Records, duwde me een zeventiende eeuws juridisch perkament in handen (juridische getouwtrek over landeigendom in 1624) . Hij wilde weten of ik het kon lezen, of dat de taal te veel veranderd was. Ik kon het wel lezen, dacht ik, al was het handschrift moeilijk te ontcijferen. Ik heb computerogen. Als het niet in Times New Roman, Arial of iets vergelijkbaars is geschreven, snap ik het niet. Ik was daar om kaarten van de stad te bekijken, maar die waren allemaal zeer juridisch van aard en niet geschikt om voor een groot publiek te worden gereproduceerd. Dat is mijn missie hier, een oude kaart vinden die rechtenvrij gereproduceerd kan worden. Platform GRAS in Nederland wil die graag op de markt brengen.
Na het archief besloot ik te gaan kijken bij bakkerij Dominique Ansel. Toen ik het meisje bij de counter besmuikt vroeg om een cronut, moest ze een beetje lachen. De cronuts waren natuurlijk allang uitverkocht. 'We maken er iedere dag 300, er staat al om zes uur ‘s ochtends een rij van mensen around the block.’ De cronut, ik had het er al eerder over, kost vijf dollar en wordt voor veertig op de zwarte markt online doorverkocht. Er stonden nog wel andere vergelijkbare gebakjes op de kaart. Ik fluisterde dat dit natuurlijk niet hetzelfde was en dat ik per se een cronut wilde hebben, daarna verliet ik snel weer de winkel. Buiten regende het.
