Vandaag kwamen er drie spanjaarden eten; vriendinnen van de
lieve G. Ik heb een pasta gekookt met spinazie/tomaten saus. Tijdens het diner
zag ik de gezichten van de Spaanse dames enigszins betrekken. Ze houden niet
van pittig eten. Dat is eigenlijk ook wel bekend. Op dat moment wist ik het
weer. Toch vraag ik me af of ik het ook niet wist tijdens het bereiden. Zou
niet iedere kok zijn gasten ook een beetje willen opvoeden in wat lekker is? Wat
hij lekker vindt dat zullen anderen moeten leren eten. Het is net als met
schrijven; je gaat geen andere woorden gebruiken om je publiek te behagen, dat
levert doorgaans geen betere teksten op. Liefde gaat door de maag, zowel wat
betreft literatuur als voedsel.De Spaanse dames ben ik kwijt, maar er zullen nieuwe komen, dat weet ik zeker.
