Vanavond heb ik met de lieve G de film Footnote gezien. De
film gaat over een vader en een zoon die allebei de wetenschap zijn ingegaan en
wel die van de Talmud studie. De vader is het type wetenschapper die naar eigen
zeggen als een archeoloog te werk gaat. Hij stoft alle stukjes zorgvuldig af en
brengt ze in kaart. Zijn zoon is het type wetenschapper die verhalen vertelt,
maar volgens de vader is dat geen wetenschap te noemen. De zoon heeft de vader
in wetenschappelijke erkenning voorbij gestreefd en de vader vervalt in
rancune. Hoe belangrijk erkenning uiteindelijk is, ook voor de zoon,
blijkt wel als de zoon de vader probeert te sparen voor een nederlaag door hem de prijs te gunnen die eigenlijk voor hem bedoeld was. De zoon, die ook nog door zijn vader wordt geschoffeerd in de krant, gedraagt
zich vervolgens weer als een tiran naar zijn puberzoon. De les die geleerd wordt in de film: Eerst de publieke erkenning dan pas komt de familie.
