Mijn vader kreeg vanavond het bericht van Sulleman (sullie), zijn voormalig chauffeur in Ghana, dat zijn vrouw is overleden. Die was nog geen dertig en laat drie kinderen na. Wat zijn vrouw precies had, is onduidelijk. Maar, via de moderne geneeskunde knapte ze niet op dus de laatste weken was ze onder behandeling van een medicijnman. Tevergeefs dus. Waarschijnlijk had ze dysenterie, iets waar je echt niet aan dood hoeft te gaan in Nederland. Dat is Afrika. Mensen vallen er van het ene op het andere moment om. Ondertussen kreeg mijn moeder een soort kettingbrief in haar mail met daarin de tekst: als je deze mail doorstuurt naar vijf anderen, hoor je morgenochtend een positief bericht.
Het is schrijnend om te zien hoe leeg het bestaan voor sommige mensen kan zijn.
