Er zijn plekken die zo zijn opgeladen met negativiteit dat het niet uitmaakt of de zon schijnt dan wel dat het hagelt of sneeuwt, je wordt er acuut chagrijnig van.
Voor mij staat het Kurhaus voorlopig op nummer 1. Niet omdat de koffie niet te drinken is, of omdat het belachelijk duur is, of dat het meubilair spuug lelijk is (rotan stoelen met café au lait kleurig neplederen zitting). Het ergste is nog wel het gebouw zelf, of liever gezegd wat ze ervan gemaakt hebben. Van binnen en van buiten volstrekt verkracht, alle muren zijn opgebouwd met de meest goedkope fabrieksbaksteen die er te vinden is, deurklinken zijn lelijk, nooduitgangen, wenteltrappen en serres waar de tranen van in je ogen springen. Kapot gerestaureerd. Het Kurhaus is de heroïnehoer van monumentenzorg.
