Gisteren sprak ik een vriend van me die net terug is uit Iran. Hij is met zijn vriendin vanaf Istanbull met de trein naar Teheran gereden. Die treinrit duurde vier dagen en de passagiers aan boord vormen eigenlijk de Iraanse samenleving in het klein, inclusief de onderlinge etnische spanningen. Ze raakten een beetje bevriend met een hele aardige groep Turkmenen waar ze wat kaart mee speelden. Later bleken het vrijheidsstrijders te zijn. Een man liet alle verwondingen en kogelgaten op zijn lichaam zien. Toen deze groep van boord ging werden ze gewaarschuwd voor een andere groep Turkmenen die volgens een van de vrijheidsstrijders levensgevaarlijk was. Hij gaf mijn vriend een mes. Geen scherp vleesmes, maar gewoon een huis tuin en keukenmes die je aantreft in iedere bestekla. Toch attent van zo'n man. Het mes hoefde gelukkig niet gebruikt te worden ter verdediging want deze groep Turkmenen bleek al net zo aardig als de vorige groep. Ook met de mensen hebben ze gekaard.
Mocht je ooit door het midden oosten gaan reizen dan is het dus verstandig om een pak kaarten mee te nemen. Al betwijfel ik of je een bende losgeslagen janjaweedstrijders tot bedaren kunt brengen met een potje poker, maar je weet het niet. Je komt er allicht verder mee dan met een opgeheven broodmes.
