maandag 6 mei 2013

Pretparkgeneratie


Het is toch frappant dat al decennia lang het geweld onder burgers in de samenleving daalt, maar dat we tegelijkertijd het gevoel hebben dat dit juist toeneemt. Altijd weer duikt er een doemdenker op die graag een boek schrijft. Aleid Truijens (1955) besprak vandaag het boek ‘de pretparkgeneratie’ van Aryan van der Leij. De hoogleraar heeft het over de jongeren van tegenwoordig die alles mochten toen ze jong waren en zich nu in coma zuipen of gaan schieten op een school. Het is altijd handig om de dingen die gebeuren te verklaren uit een losgeslagen jeugd die geen moraal meer krijgt bijgebracht. Truijens zegt in haar stuk dat ze er niets van geloofd want dat juist zij tot de pretparkgeneratie behoord, dat was namelijk de tijd van de eeuwige student. Ze lijkt er zelf een voorbeeld van dat het best goed kan komen. Ik heb z’n boek niet gelezen, maar Van der Leij lijkt zo op het eerste gezicht een klassieke doemdenker. Hij verzet zich tegen het feit dat alles entertainment is geworden. Ergens vond ik dit citaat van hem: ‘Loop een willekeurig museum in en voor kinderen ligt een speurtocht klaar. Dan gaat het dus niet meer om de schilderijen, maar om zo snel mogelijk de schilderijen van de speurtocht af te werken.’
Volgens mij vergist hij zich. De speurtocht is eerder een speelse manier om kunst deel uit te laten maken van de belevingswereld van kinderen. We zullen er aan moeten wennen dat kunst niet langer alleen maar als een bewonderenswaardig object wordt gezien,als iets dat knap is gemaakt,  maar vooral als een middel om bepaalde ervaringen op te doen die buiten die kunst liggen.Wat Van de Leij lijkt te vergeten is dat zijn eigen opvattingen over diepgang en vervlakking ook maar aangeleerd zijn. Het is best mogelijk dat in de tijd dat die schilderijen werden gemaakt er ook naar werd gekeken op een manier die Van der Leij niet zou aanstaan. het lijkt mij dat mensen toen naar hun tijdgenoten keken alsof het een zeer vertraagde reality show betrof. Men bewonderde andermans rijkdom en wees op de copieuse maaltijden en het geschoten wild dat op stillevens te zien was.