De laatste dag van de mei vakantie. Een reden om naar Florencia te lopen voor een ijsje. Voor twee euro heb je drie bolletjes. Ik nam meloen, yoghurt en malaga. Florencia doet denken aan Spanje, of misschien ook Italië, maar Spanje ken ik beter. Het ziet er ouderwets uit, een plek rechtstreeks uit de jaren zestig en de prijzen zijn ook uit die tijd. Wie de juiste plekken kent, hoeft helemaal niet naar het buitenland. Op de terugweg kwamen we over het Lange Voorhout. Er was een kermis gaande en op de een of andere manier bracht deze mierzoete fantasiewereld van teddyberen, suikerspinnen, kickmachines en stampende muziek mij direct terug in het hier en nu. We waren onmiskenbaar in Nederland, daar kon geen twijfel over bestaan.
