'Als je fufu eet moet je hard werken anders val je in slaap.' Dat zei master Appiah tegen mij, hij had me uitgenodigd om fufu te eten maar had dit zelf al gehad dus liet hij me alleen achter in het tentje dat middenin Suame Magazine staat. De bal gestampte yam dreef in een pindasoup met stukken bushmeat. Ik had gezegd dat ik alleen vis at, maar hij stond er op. Ik moest volgens hem het vlees van de 'grascutter' (een soort marmot?) vergelijken met de vis. Uiteindelijk heb ik de hompen vlees naar de werkplaats laten brengen en daar aan een monteur gegeven. Toen ik weer bij master Appiah was, hij is electrotechnicus, zei ik dat het met dat werken wel goed kwam, dat ik van plan was om de stad in te gaan op mijn fiets.'Pas op, ze rijden als gekken hier,' gaf hij me nog mee als waarschuwing. Het valt mee, vind ik, ik heb meer last van de smog. Van alle mogelijke ongemakken is de smog toch wel het vervelendst. Ook de straatpredikers kunnen vervelend zijn. Vooral 'snachts. Van de hitte heb ik niet zoveel last, maar een preek die om vier uur s'nachts wordt afgestoken met gigantische luidsprekers, is op den duur slopend.
Vanaf Suame Roundabout rijdt ik de stad in door Ashtown en Alaba, de moslimwijk waar ik mijn mountainbike heb gekocht. Die wijk moet ik helemaal door, net zo lang tot er een weg komt die de beroemde central market (gelegen in een kleine valei) door midden snijdt. Die weg heet de frencj line, een plek waar de geldwisselaars staan en wellicht niet toevallig ook de Moslim bedelaars met hun kenmerkende punthoeden. Ik moet aan de de andere kant zijn, de andere heuvel waar de Katholieke kerk staat. In een zijgebouw van de kerk zit een opticien. Het is een grote kamer met lange tafels waar twee oude heren aan zitten. In de hoek zit een jonge 'oogdokter' die je sterkte opmeet voor twee euro. Voor 25 euro heb je een tweede hands bril met jouw sterkte erin. Ik kom mijn bril ophalen, daarna ben ik dezelfde weg teruggefietst. Soms hang ik aan een minibusje om de berg op te komen.
