Vandaag sprak ik een meisje die rubberen schoenen droeg, schoenen die eruit zien als handschoenen voor je voeten. Ik kende ze uit de Verenigde Staten waar ze ermee hardlopen. ´Het lijkt me zo hard aankomen´, zei ik tegen het meisje. ´Je loopt anders´,legde ze uit, ´je land op het voorste deel van je voet in plaats van op de hak en daardoor heeft het lopen wel wat weg van vliegen, zoals de ijsalndse paarden ook kunnn vliegen.´
´Vlieg jij ook?´´Nee, ik klim in bomen.´ Daarna hebben we een tijdje gesproken over het soort bomen die ze uitkiest en hoe je je betrapt kan voelen als mensen naar je gaan wijzen in een boomtop. Haar verhalen maakte herinneringen in mij los van heel lang geleden. Dit meisje maakte duidelijk dat het bomen klimmen niet over hoeft te zijn na een bepaalde leeftijd.
´Ik slaap ook in bomen´, voegde ze er ten slotte aan toe, daarna vloog ze weg.
