Het is zondag (6januari j.l.) vijf voor vijf op het Paul Kruger plein. Twee agenten in een bordeaux rode auto rijden langszij en vragen wat ik aan het doen ben.
“Ik ben alle hotspots in de stad aan het filmen”, zeg ik.
Hotspots zijn plekken in Den Haag waar de politie een verhoogde overlast heeft geregistreerd aan de hand van klachten en aangiftes. De gemeente hanteerde deze term al ver voordat reisgidsen het gingen gebruiken om de plekken aan te duiden waar de jetset zich begeeft. In het ene geval dus 'the place to be' in het andere geval een plek 'om te mijden'.
De agenten moeten lachen en wensen mij succes. Waarom ze precies lachen is onduidelijk. Waarschijnlijk omdat ze het een absurd idee vinden dat ik die plekken film. Ze rijden stapvoets verder om een praatje te maken met een groepje hangjongeren. De politie onderhoudt graag goede contacten met de subjecten die ze surveileren. Misschien is het een poging om de 'harten en geesten' van de bevolking te winnen. Of een manier om te zeggen: "we zijn hier en we houden jullie in de gaten ook vanuit een bordeaux rode golf als het moet.” Het is een beheerste manier van oorlog voeren. Maar net als in Uruzgan geldt hier vooral: "uit het oog uit het hart". Zodra de politie de hoek om is gelden weer de wetten van de straat.
Ondanks mijn verkleumde handen ben ik zeer tevreden over de behaalde resultaten van vandaag want ik heb alle hotspots van stadsdeel Centrum op tape staan. Een belangrijk deel van de risicokaart die ik wil maken voor de angsthaas installatie die 15 januari wordt geïnaugureerd in het Gemak in Den Haag. Met de camera nog op het statief rij ik via de Steijnlaan in richting van het centrum. Achter mij hoor ik het knetterende geluid van een scooter. Die gaan mij waarschijnlijk beroven, denk ik automatisch. Op de Gravezandelaan staat gelukkig een auto stil op straat waardoor ik kan ontkomen en veilig het fietsbruggetje aan het begin van de Prinsengracht kan bereiken. Ik ben terug in ‘de bewoonde wereld’. De scooter stopt naast mij bij de stoplichten. Ik kijk opzij en zie twee Afrikaanse jongens zonder helm. Vreemd genoeg lucht mij dat op. Niet het feit dat ze geen helm dragen, maar dat ze uit donker Afrika afkomstig zijn. De meeste jongens die mij in de Schildersbuurt provocerend hadden benaderd omdat ik in hun territorium aan het filmen was, waren namelijk van Marokkaanse afkomst. Ik vervolg mijn route over de Prinsengracht en wordt enkele momenten later vakkundig van mijn camera ontdaan door de jongens op de scooter.
Het voelt als de bevestiging van een cliché; bestolen worden als de eerste de beste (naïve) toerist op een hotspot. Gelukkig heb ik een doorlopende reisverzekering.
http://www.ad.nl/denhaag/stad/article392134.ece
