Stedenbouw werd ooit populair in de negentiende eeuw om volksgezondheid te bevorderen. ‘Er moet meer lucht en licht in de stad,’ zei stedenbouwkundige Houssmann over zijn plannen voor Parijs, al waren er ook boze tongen die beweerden dat die brede boulevards ook erg geschikt waren om orde troepen op de been te brengen. In Barcelona kwam er ook een plan voor de verbetering van de volksgezondheid. Een stadsuitbreiding Exiample geheten met opengewerkte stadsblokken waarin zich parken zouden ophouden. Malafide projectontwikkelaars bouwden de blokken vol en de starten werden al snel gedomineerd door auto’s. Nu is Barcelona van plan om de Exixample alsnog van auto’s te vrijwaren. Dit lees ik in een artikel van de Guardian: ‘In Eixample, a superblock will consist of nine existing blocks of the grid. Car, scooter, lorry and bus traffic will then be restricted to just the roads in the superblock perimeters, and they will only be allowed in the streets in between if they are residents or providing local businesses, and at a greatly reduced speed of 10km/h (typically the speed limit across the city is 50km/h, and 30km/h in specific areas).’
De overheid geeft zelf aan dat ze meer ruimte willen teruggeven aan voetgangers en fietsers zoals in het oorspronkelijke plan valt te lezen. Vooruitgang betekent in sommige gevallen dat je teruggaat in de tijd.
