Een vlezige plant staat als een in zichzelf gekeerde wereld naast Johannes de Doper. Het gebeurt voortdurend op de doeken van Jeroen Bosch in de prachtige tentoonstelling in het Noord Brabants Museum. Een doek bestaat vaak uit een opeenstapeling van microwerelden. Details van details. Deze eilanden van gebeurtenissen hebben volgens mij
te maken met ons nietige menselijke perspectief op de wereld. We hebben geen overzicht. Soms ziet een heilig wel eens wat, een wonder in zijn ooghoeken. Een blauwe engel die opdoemt uit een blauw landschap dat verder weg ligt, waarvan je weet dat het er is, maar waar je niet naar kijkt. Een andere wereld. Als we naar een schilderij van Jeroen Bosch kijken, dan zien we de keuken van God met Jeroen Bosch als creatieve chef die een grote variatie aan spannende combinaties op tafel tovert.
