In veel steden en zeker in Den Haag zijn er plekken waar je
door de kieren van het alledaagse kan doorglippen om in een volstrekt andere wereld
terecht te komen. Ik schreef hier al eens over de Spaanse club, waar je onder
tl licht de meest fantastische paella kan eten, vandaag was ik in een Ghanees
restaurant. Het eten is er lekker maar je moet er geen fufu bestellen want dat
wordt in Ghana nog met de hand gestamd van yam, maar is hier een instant
product dat wordt gemaakt met poeder en water. Het was een aangename avond met
Benjamin van Rooij onderzoeker en hoogleraar aan de universiteit van Amsterdam en zijn vriendin Janine tevens onderzoeker, maar dan aan de universiteit van leiden (Janine is in Ghana geweest voor onderzoek). Benjamin vraagt zich persoonlijk af, maar ook in zijn meest recente onderzoek, waarom wij altijd maar meer willen en uiteraard of het ook
anders kan. Hij had het over een plan dat in de jaren dertig was bedacht, tijdens
de crisis, maar nooit is uitgevoerd. Dat plan bestond eruit om terug te gaan
naar een dertig-urige werkweek. Het idee daarachter is dat je beter meer mensen
aan het werk kunt hebben die minder verdienen, dan minder mensen die meer
verdienen. Dat laatste is vreemd genoeg het model dat we met zijn allen hebben
omhelst. Benjamin vraagt zich af waarom het niet anders kan. Misschien dat hij toch de 'will zur macht' onderschat en het belang daarvan, uiteindelijk is dat ook de motor achter creativiteit en nieuwe ontwikkelingen, zoals oorlog dat ook kan zijn.
